مد فشن

زنان عید امسال چه بپوشند؟

همان طور که می‌دانید امسال رنگ سبز زمردی یا سبز فاخر مد است. چه خوب! چون رنگ سبز نشانه زایش است و ما هم داریم به سال نو نزدیک می‌شویم. این رنگ با حال و هوای بهاری همخوانی دارد.

این روزها زمان خرید کردن است، حتی به قیمت ماندن درراهبندان‌های طولانی؛ اصلا به قول قدیمی‌ها سال که نو می‌شود باید جامه نو به تن کنیم تا از زمانه عقب نمانیم! اگر شما هم خیال دارید به پیروی از همین توصیه قدیمی روزهای آخرسال‌تان رابا خرید لباس نو سپری کنید حتما این گزارش را بخوانید. خانم «مرضیه کیانیان» کارشناس طراحی لباس با ما همراه می‌شود تااز فوت و فن خرید لباس عید برایمان بگوید؛ از ارائه نکاتی در زمینه رنگ فصل و خصوصیاتش گرفته تا جزئیات تهیه لباس عید و خرید در سال جدید با توجه به رنگ و ترکیبی که برای افراد مختلف با سایزهای متفاوت مناست است...

با حال و هوای بهاری
همان طور که می‌دانید امسال رنگ سبز زمردی یا سبز فاخر مد است. چه خوب! چون رنگ سبز نشانه زایش است و ما هم داریم به سال نو نزدیک می‌شویم. این رنگ با حال و هوای بهاری همخوانی دارد. از طرف دیگر، سبز نماد آرامش، سلامت و تولد طبیعت است. ما ایرانیان هم همین تولد دوباره طبیعت را جشن می‌گیریم. نماد دیگر رنگ سبز، جلب اطمینان و اعتماد است. پس چه بهتر که همراه رنگ سال و فصل شویم و این رنگ را برای خرید لباس عیدمان در نظر بگیریم.

سبز را با نارنجی بپوشید
اگر تصمیم دارید برای سال نو لباس یا دیگر اقسام پوشش، مانند شال و روسری یا کیف و کفش تهیه کنید، رنگ سبز هم می‌تواند یکی ازگزینه‌های انتخابی‌تان باشد.البته یادتان باشد، لازم نیست که همه لباس‌تان کاملا سبز باشد، بلکه می‌توانیدبا کمی خلاقیت آن را با رنگ‌های نارنجی، زرد یا قرمز ترکیب کنید. این ترکیب حس سرزندگی را خیلی بیشتر انتقال می‌دهد، به خصوص ترکیب رنگ قرمز وسبز که در پارچه‌های سنتی ما ایرانیان هم بسیار دیده می‌شودو هماهنگی دلچسب را در پوشش‌تان ایجاد می‌کند.

سبز را با قهوه‌ای بپوشید
ترکیب سبز و قهوه‌ای‌، به ویژه قهوه‌ای سوخته هم خیلی دلنشین است وبسیار هم با طبیعت هماهنگی دارد. برای درک بهتر این هماهنگی کافی است زیباییتنه باران خورده درختبا برگ‌های تازه شده از باران را در ذهنتان تصور کنید..

بارنگ پوستتان هماهنگ شوید
شاید تا به حال به این فکر نکرده بودید که رنگ پوست‌تان چقدر در انتخاب رنگ‌لباسی که می‌پوشیدتاثیر گذار است؛ خانم کیانیان از قواعد انتخاب رنگ لباس عید و هماهنگی آن با رنگ پوست‌تان را می‌گوید:

سبز یشمی تقریبا با همه نوع رنگ پوست سازگار است.
سبز زمردی هم خودش را با رنگ پوست شما مطابقت می‌دهد.
سبز سدری به پوست‌های مهتابی و سبزه متمایل به زرد نمی‌آید، چون انعکاسش روی این نوع پوست‌ها باعث می‌شود که بی‌حال به نظر بیایند. این افراد بهتر است طیف تند‌و‌تیره را انتخاب کنند. اگر این سبز دلتان را برده و می‌خواهید حتما از این رنگ استفاده کنید، خوب است شال یا روسریتان از این رنگ نباشد و همچنین بهتر است کمی تیره باشد.
سبز تند و سبز حنایی با پوست‌های گندمی خیلی هماهنگی دارد.
سبز مغز پسته‌ای و چمنی هم مناسب افرادی با پوست سفید و هم مناسب افرادی با پوست سبزه است. فقط این 2 گروه نباید از یک رنگ آرایش استفاده کنند.
اگر رنگ ته چهره‌تان زرد است از سبزهای روشن استفاده نکنید. چون انعکاسش، چهره شما را بیمارگونه نشان می‌دهد.

ساده یا طرح‌دار، مسئله این است!
قبل از انتخاب رنگ سبز و طیف‌های این رنگ باید در مورد ارتباط آن با سایزهای متفاوت هم بدانید. خانم کیانیان به شما می‌گوید، چطور می‌توانید رنگ انتخابی‌تان را با سایز‌تان هماهنگ کنید.

اگر سایز متناسبی داریدمی‌توانید هر سبزی را انتخاب کنید. البته با در نظر گرفتن نکات مربوط به هماهنگی رنگ پوست‌تان با لباس!
اگر می‌خواهید لاغر به نظر برسید، سبز تیره را انتخاب کرده و از پارچه‌هایی استفاده کنید که یا ساده باشند یا طرح‌هایی ریز، پراکنده و پررنگ داشته باشند.
اگر لاغر اندام هستید می‌خواهید پرتر به نظر بیاید، طیف روشن برایتان مناسب است و همینطور طرح‌های درشت با خطوط افقی باعث می‌شود شما بیشتر از سایزتان به نظر بیایید.

در طول قرن ها افراد و جوامع بشری، از لباس و سایر متعلقات و زینتهای بدن به عنوان شکلی ازارتباط غیر کلامی استفاده می کردند و توسط آن خصوصیاتی از قبیل شغل، درجه و رتبه، جنسیت، موقعیت جغرافیایی، طبقه اجتماعی، ثروت و دارایی و وابستگی های گروهی را نشان می دادند . این موضوع تنها مربوط به پوشاک نمی شد ، بلکه جواهرات، سبک های آرایش مو و هنر زیبایی شناختی هم در بردارنده این مطالب بودند . این که ما چه نوع لباسی می پوشیم و چگونه و چه زمانی آن را می پوشیم، اطلاعات دیگری را فراهم می کند تا بتوانیم به طوردقیق و موشکافانه ، پوشش یک موقعیت اجتماعی را مطالعه کنیم .
? فشن به عنوان سیستم و روش نمادی
فشن زبانی از نشانه ها و نمادها است که مفاهیم ارتباط غیر کلامی درباره اشخاص و گروه ها دارد . فشن در تمام اشکال خود، از یک شکل خالکوبی شده تا جدیدترین مدل آرایش مو ، بهترین حالتی است که می تواند هویت اشخاص را نشان بدهد . این موضوع به ما کمک می کند تا درک سریعی از خودمان برای افرادی که ما را می بینند ، ایجاد کنیم .
? فشن: میزان سنج تغییرات فرهنگی
اینکه ما چگونه زشتی ها یا زیبایی های بدن خودمان را تشخیص می دهیم و آنها را می بینیم ، بستگی به گرایشات و نگرش های فرهنگی ما دارد . تصویر زنی که در نقاشی های روبنز به عنوان زنی زیبا و جذاب ترسیم شده است ، امروزه به طور نا خودآگاه نازیبا و ناخوشایند به نظر می رسد، البته اگر به زیبایی از همان دیدگاهی که اکثر مردم در قرن بیست و یکم قبول دارند ، نگاه کنیم .
امروزه در حالی که آرمان طلبی فرهنگی دائما مدهای جدیدی را عرضه می کند، اگر در تغییر دادن لباس و تغییر شکل دادن بدن خود ناتوان باشیم ، باعث می شود تا نتوانیم خودمان را با معیارهای فشن و مد تطبیق بدهیم . کسانی که موفق می شوند خود را با معیارها و استانداردهای فشن متناسب کنند، که همواره زندگی خود را در سیکلی از رژیم غذایی، ورزش، جراحی پلاستیک و سایر روش ها و رژیم ها می گذرانند ، که این موضوع شامل دقت زیاد و سخت گیری در خرید لباس هم می شود .
? ضرورت وابستگی های قومی
مقاومت و اکراهی که ما در مقابل یک رژیم غذایی منظم و سخت و ورزش مداوم نشان می دهیم و علاقه ما به استفاده از مدل لباس های خاص ، نشان دهنده این مطلب است که شخصیت ما دارای ضعف اراده است . اینکه ما درحلقه طرفداران فشن باشیم ، به تنهایی برای قرار گرفتن در مد وفشن کافی نیست . بنابراین ما تلاش می کنیم تا ظاهری رضایت بخش منطبق با فرهنگ خود برای خودمان حفظ کنیم ، تا احساس بهتری داشته باشیم ؛ در حقیقت ما تلاش می کنیم تا متناسب با جامعه خود ، هر نوع جامعه ای که می خواهد باشد ، در مد باقی بمانیم .
وابستگی گروهی اولین بستگی ما با توجه به فشن است . زمانی که برخی شباهت های گروهی در افراد گروه قابل تشخیص باشد ، مد شخصی ما خواه قدیمی و خواه به روز باشد ، می تواند متعلق به هر جامعه و فرهنگی باشد . احساس و درک تعلق داشتن که توسط نوع مدی که ما استفاده می کنیم مشخص می شود ، نوعی وابستگی قومی و فرهنگی به ما می دهد .
? نقش ها و وظایف اجتماعی
یک خصوصیت ذاتی بشر ، تمایل و تلاش برای متمایز بودن است . هرشخص می تواند از فشن به عنوان وسیله ای برای شناسایی کردن وتشخیص آشکار نقش های مختلف و بسیاری که هر فرد درهر روز ایفا می کند ، استفاده کند .
جامعه شناسان کلمه " نقش" را از هنر تئاتر قرض گرفته اند ، زیرا مانند بازیگران ، اشخاص هم نقش های مختلفی را اجرا می کنند و هر کدام از این نقش ها باید فرا گرفته بشود . نقش ها دائما آموخته می شوند و تکرارمی شوند . همچنین نقش ها بین افراد تقسیم می شوند ، چون مانند بازیگران روی صحنه نمایش ، عکس العمل روان تنها در صورتی اتفاق می افتد که تمام ایفا کنندگان نقش از رفتار مورد انتظار آگاه باشند .
? طبقه بندی افراد
هنر و مد لباس دوران ادوارد هفتم در هنر اجرای وظایف مختلف اجتماعی ماهر و متخصص بود . آنها زمان کافی برای تعدیل کردن الگوهای جدید رفتاری برقرار شده توسط سلطنت ملکه ویکتوریا را داشتند .
ادواردی ها از نظر اجتماعی افراد را ، به کسانی که لباس های دست دوز می پوشیدند تا کسانی که لباس های مستعمل دیگران را بر تن می کردند ، در گروه های مختلف طبقه بندی می کردند . فقر و ناداری افراد فقیر به راحتی مشخص می شد ، زیرا لباس آنها هویتشان را فاش می کرد ؛ در حالی که افراد تازه به دوران رسیده و ثروتمند ، ثروت خود را به وسیله لباس و زینتها و لوازم جانبی آن در مقابل چشم افرادی که از نظر اجتماعی در مرتبه پایین تری قرار داشتند ، به نمایش می گذاشتند .
? چیدن و قرار دادن نقش های افراد
نقش و وظیفه افراد دقیقا با لباس آنها مرتبط بود . افراد با قرار گرفتن درنقش خود به عنوان دوست دختر، دوست پسر ، خواهر ، برادر ، دوست ، همسر، عاشق ، مادر ، پدر ، پدر بزرگ و مادر بزرگ ، فامیل ، کارفرما ، مشتری ، همکار و گروه های سنی مختلف ، نشان داده می شدند .
عکس العمل و رفتار افرادی که با خریدار در ارتباط هستند در خرید نهایی مشتری تاثیر می گذارد و این موضوع در هر نوع فشنی کاربرد دارد ، از اثاثیه منزل گرفته تا انتخاب ماشین . به همین شکل ، خرید پارچه ها و لباس های مد روز ، با دیدن و مشاهده کردن آنها رایج و مد می شود و برچسب لباس ها به شکلی بی صدا با مردم سخن می گویند و آنها را به خرید دعوت می کنند . لباس و سایر متعلقات فشن ، علائم و نمادهایی فراهم می کند که مانند یک سرویس اطلاعاتی برای قرار دادن و مرتب کردن نقش های مختلف اجتماعی عمل می کند .
مردم می دانند که دیگران با توجه به لباس آنها درباره آنها قضاوت می کنند ، بسیاری ازافراد قرض و وام های کلانی خرج می کنند تا به نظر برسد که به سبک و سطح زندگی خاصی تعلق دارند . اینکه آنها در یک گروه اجتماعی خاص محسوب بشوند ، اغلب به آنها شجاعت می بخشد . تنها افرادی که دارای درکی قوی از هویت و شخصیت خود هستند ، گردنشان را جلو می آورند و به راحتی اقرار می کنند که لباس هایی را می پوشند که دیگران ممکن است آن را کهنه و از مد رفته بدانند .
? شغل و موقعیت اجتماعی و هدف از پوشیدن لباس
افرادی که شغل هایی با مقام اجتماعی بالا دارند ، لباس هایی را می پوشند که فکر می کنند دیگران انتظار دارند تا آنها بپوشند . آنها تمایل ندارند که با پوشیدن لباس هایی که مناسب آنها نیست ، تعارض نقش اجتماعی خود را تجربه کنند . ما با توجه به لباسی که شخص می پوشد ، اولین برداشت را از شخصیت او می کنیم . لباس ها کلید و راهنمای ذهنی برای درک شغل و موقعیت اجتماعی افراد فراهم می کند و همچنین وسیله ای برای منطبق کردن فرد با گروه همتای او است .
لباس همچنین وسیله سودمندی برای محافظت ما از گرما و سرما و ایجاد امنیت و سلامتی است . لباس ها همچنین نشان دهنده شرم یا بی شرمی و بی حیایی اشخاص ، با توجه پوششی که آنها برای خود انتخاب می کنند ،هستند .
وضعیت لباس و پوشش فرد مترادف است با عزت نفس فرد و نشانه ای ازمیزان احترام است . لباس هر فرد همچنین نشان می دهد که آیا شخص موقعیت اجتماعی کافی دارد تا بتواند زمان و هزینه لازم را برای خرید لباس ، شستشو ، خشکشویی و تعمیر آن صرف کند . برای داشتن لباسی آبرومند و قابل احترام ، هزینه هایی لازم است تا برای حفظ پاکیزگی و آراستگی لباس خرج بشود .
? " نظریه طبقه مرفه" وربلن
تورستین وبلن ، اقتصاد دان آمریکایی که در سال 1899 کتاب " نظریه طبقه مرفه " را نوشته است ، اظهار می کند که لباس برای نشان دادن موقعیت های اجتماعی افراد و به عنوان جلوه و ظاهر بیرونی ازمیزان ثروت آنها ، حقیقتا کاربردی است و مطابق با شغل و حرفه فرد است . در مورد افراد ثروتمند ، به خاطر طرح محدود لباس آنها ، به کمک دیگران نیاز دارند تا لباس آنها را آماده و آراسته کنند و لباس ها را در شرایط اولیه خود و دست نخورده حفظ کنند .
وبلن بخشی از کتاب خود را به " لباس مظهری از فرهنگ مالی " اختصاص داده است .
او نوشته است :" لباس و پوشش ما همیشه گواه و مدرکی است که وضعیت مالی ما را در اولین نگاه به بیننده نشان می دهد ... بنابراین لباس برای اینکه به طور موثری هدف خود را انجام بدهد ، نباید تنها گران قیمت باشد ، بلکه باید به تمام کسانی که آن را می بینند نشان بدهد که پوشنده آن هیچ زحمت و تلاشی برای تولید لباس انجام نداده است ..."آنچه پیش از همه در ذهن وربلن بوده است ، فشن های دهه1890 بوده است ، دهه ای که توجه به لباس هایی که برای نشان دادن ثروت فرد ، برجسته و انگشت نما بود ، به تدریج افزایش می یافت . یک قرن بعد در دهه 1980 ، رواج لباس برتر، ولخرجی بسیار زیاد برای لباس و مصرف لباس های انگشت نما در فشن دیده شد.
? نمادی ازمقام و موقعیت اجتماعی
یکی از مهمترین اشکال برای تشخیص و تمیزموقعیت افراد ، فشن است ؛ زیرا لباس های مد روز و تزئینات و آراستگی های بدن در یک نظر اجمالی و به سادگی برای دیگران قابل تشخیص است . بخش های جانبی لباس خصوصا کیف های زنانه ، کفش ، جواهرات که دارای مارک و آرم تبلیغاتی مخصوص یک شرکت باشند و مدل موهای جدید ، نیزنقش مهمی در نشان دادن موقعیت اجتماعی افراد ایفا می کنند .
یک مدل ، در ابتدا توسط دیگران تایید و پذیرفته می شود .
سپس به دلیل رقابت و هم چشمی از آن تقلید می شود .
سرانجام پس از اینکه همه جایی و معمولی شد و خصوصیت متمایز و مشخص بودن خود را از دست داد ، با مدلی دیگرجایگزین می شود .
فشن و مد هر چیزی می تواند باشد ، از قبیل یک جواهر خاص مانند گوشواره میخی با نگین الماس یا آخرین مد گوشواره طلای بلند آویزان یا یک جفت شلوار جین با علامت تجاری معین و رنگ و مدی خاص .
? پوشیدن لباس متحدالشکل ، اونیفورم
بعضی افراد به طور غریزی می دانند که چگونه با استفاده از پوشش خود ، در مقابل اکثریت مردم متشخص و قابل احترام به نظر برسند . دیگران اغلب کمتر می توانند موفق بشوند که چهره و آرایشی معتبر و محترمانه داشته باشند . لباس های متحدالشکل شرکتی و صنفی در دهه 1980 ، توسط بانکها و سازمان های مشابه اختیار شد و ظاهر شد . این موضوع نشان می دهد که اونیفورم تا چه اندازه به عنوان وسیله ای برای تشخیص فوری یک شخص از دیگری مهم است . اونیفورم ها راهنمای ذهنی برای تمایزافراد برای ما فراهم می کنند .
? اونیفورم حرفه ای
پوشیدن یک اونیفورم حرفه ای ، مشخص می کند که هرکارمند در چه موقعیتی قرار دارد . ما به سرعت می توانیم اونیفورم های مختلف را با مفهوم نقش های اجتماعی مختلف مرتبط کنیم . ما لباس یک مامور پلیس یا نگهبان امنیت را با قدرت ، قانون ، دستور ، کمک و راهنمایی مرتبط می کنیم . به همین صورت ، لباس پرستاران را به کمک ، مراقبت ، حمایت و مهربانی مربوط می کنیم . در مقابل بالاپوش و کلاه یک دستفروش بستنی ، نشان دهنده لذت و تفریح است .
زمانی که افراد اونیفورمی را می پوشند ، آن را به عنوان یک نماد می پذیرند ، اما حتی افرادی که اونیفورم خاصی مربوط به شغل معینی را نمی پوشند ، تمایل دارند که به طور مبهم بدانند که چه چیزی بپوشند . کسانی که قفسه لباس خود را مناسب با شرکت خود تطبیق می دهند ، در ترقی شغل خود سریع تر موفق می شوند .
? اونیفورم طبقه جوان
افراد جوان اونیفورمی منطبق با گروه سنی خود انتخاب می کنند . اگرچه اونیفورم آنها باید مشابه اونیفورم گروه همکار و هم درجه آنها باشد، اما نباید لباس افراد بزرگسال به آنها تحمیل شود . مد دراونیفورم گروه جوان ، می تواند هم حس تعلق به گروهی که از نظراجتماعی با آنها هم رتبه هستند را ایجاد کند و هم احساس هویت به عنوان شخصیتی جوان که به بلوغ رسیده است .
برای اکثریت افراد ، یک مدل قدیمی ، لوازم جانبی و لباس های ازمد رفته ، طرفداری خود را در بین گروه مردم از دست می دهد . لباس ها و لوازم از مد رفته باعث می شود تا فرد تصمیم بگیرد تا آن را عوض کند و مدل جدیدی تهیه کند .
یک تلفن همراه به عنوان یکی از متعلقات و لوازم فرعی ، نمونه خوبی از این موضوع است . همانطور که محصولات جدید گسترش می یابد ، مدلی از تلفن همراه سال گذشته که دارای سیستم های پخش صوتی جدید نیست ، جای خود را به انواع iPod و سایر ابزار الکتریکی جدید ونو می دهد . لازم است که آخرین وجدیدترین لوازم مد را در اختیارداشته باشید تا تایید و تصویب فوری گروه همکار و مشابه خود را کسب کنید .
اونیفورم گروه جوان ، همچنین می تواند برعلیه گروه هایی که آن را می پوشند عمل کند. اخیرا (در انگلستان در ماه می 2005) ، پوشیدن نوعی کلاه که جوانان بر سر می کردند ، در مراکز خرید قدغن شد . علت ممنوع شدن این نوع کلاه این بود که بعضی از جوانان صورت خود را در زیر کلاه مخفی می کردند مثل اینکه دزد هستند ، یا از آن برای جلوگیری از شناسایی خود توسط پلیس ، پس از دزدی کردن یا جرم های دیگراستفاده می کردند .
? تولید انبوه و تکنولوژی جدید بافت پارچه
در بین جنگ جهانی اول و دوم ، تولید انبوه لباس گسترش یافت . اما این موضوع زمانی عملی شد که سهمیه بندی لباس در بریتانیا اتفاق افتاد ، و روش های تولید آسان ترشد . سهمیه بندی لباس و مغازه های لباس ، تولیدکنندگان را متقاعد کرد تا لباس ها را به روشی اقتصادی ، کارآمد و بهره ور و سریع تولید کنند ، ضمن اینکه استاندارد معینی از کنترل کیفیت را به دست بیاورند . در دهه 1950 ، تعداد زنانی که خیاط زنانه های کوچک را رها می کردند و از فروشگاه های زنجیره ای روبه رشد خرید می کردند ، افزایش یافت .
فروشگاه های زنجیره ای و بزرگی مانند دبنهام ، سعی کردند تا با زمان به جلو حرکت کنند . پارچه های جدید و لباس های جدید را امتحان کنند . در دهه 1990 ، از طراحانی مانند جاسپر کنران برای طراحی و ایجاد تغییرات در سبک و سایر خصوصیات استفاده می کردند .
یک مجموعه کامل از الیاف افروزنده ، پارچه های جدید مد ، مواد محافظت کننده و پارچه های مهندسی شده و طرح ریزی شده ، پس از سال 1960 به طور وسیعی در دسترس قرار گرفت . پارچه ها و مواد جدید ، به تکنیکهای قبلی که در ابتدا ، گران و انحصاری بودند خاتمه داد . در ابتدا آنها به دنیای خیاطی زنانه در سطح بالا (Haute Couture) ارائه شدند ، اما چند سال بعد به بازار انبوه وارد شدند .
? تفکرتقلیدی جوانان در دنیا
تفکر و حس تقلید در نوجوانان دهه 1950، به نیروی بزرگ و مهمی در دهه 1960 بدل شد . سایر مسائلی که در این تصور تاثیرگذار بودند، افسون و جادوی سینما ، وجود تلویزیون در خانه بیشترافراد معمولی و تغییر در نگرش ها و ارزش ها پس از معرفی زن به شکلی جدید بود . پوشش کلی در جامعه تحت تاثیر سینما ، تلویزیون و مجلات پر طرفدار بود . دنیا به آخرین شیوه ها و گرایشات و مدهای جدید ، به همان سرعت که یک عکس می توانست ارسال بشود ، دسترسی فوری داشت .
امروزه آنچه مردم در تلویزیون های خود می بینند یا هنگام ارتباط با اینترنت مشاهده می کنند ، به سرعت به عنوان امری معمولی و همه روزه پذیرفته می شود . صفحه تلویزیون شخص در منزل ، تازگی و جدید بودن مطلق یک اندیشه و تصور را کاهش می دهد و آن را به امری عادی بدل می کند ، خصوصا در مورد برخورد با موضوعی در فشن . در نتیجه وقتی که می بینیم دیگران نوعی لباس را پوشیده اند، پذیرفتن آن برای ما خیلی سریع و آسان می شود ، حتی اگر نتوانیم تصور کنیم که خود ما ممکن است بتوانیم لباسی مشابه آن را بپوشیم .
? دوره ها وسیکل های فشن
یک نگاه جدید نمی تواند همیشه بر تاریخ فشن مسلط باشد. تا زمان ملکه یکتوریا ، یک نوع فشن حدود ده تا پانزده سال در مناطق روستایی و محلی نفوذ داشت . سفرهای از طریق راه آهن ارتباط بین شهرها و روستاها را افزایش داد و گردش مد بسیار سریع شد ، و در سال 1901 در دوران ادوارد هفتم ، فشن در یک سیکل سالانه تغییر می کرد .
آزادی زنان و همکاری و شرکت تمام طبقات زنان در جنگ سالهای 1914-1918 به زنان توانایی و شجاعت این را داد تا لباس های کاربردی تر و قابل استفاده تر را انتخاب کنند و سبکهای جدید در فشن ، آرایش مو و زیبایی را امتحان کنند .
با هزاران تغییر هر روزه در شیوه و سبک زندگی ، سفرهای هوایی و مسافرتهای با ماشین ، برای داشتن سلامتی و سازگاربودن با محیط و برازندگی و همچنین داشتن محیط گرم خانوادگی ، ما نیاز به مد لباسی داریم که مطابق با روشی که ما امروزه زندگی می کنیم طراحی شده باشد . آن گونه که ما شخصیت خود را درک می کنیم و آنچه که می خواهیم به جامعه بگوییم ، از طریق بدن و لباس ما ، روشی که ما در پوشیدن لباس و جواهرات و لوازم مشابه انتخاب می کنیم ، بیان می شود .
امروزه ابزارفشن و زیبایی می تواند برای همه افراد قابل تهیه و خریداری باشد . همیشه تولید کننده هایی وجود دارند که محصولات آرایشی و زیبایی و لوازم جانبی با کیفیت و قیمتی مناسب تولید می کنند ، که بیشتر افراد می توانند از عهده خرید آن بر بیایند . فشن درتوده مردم ، چنان به سرعت رشد می کند که فشن امروزه در سیکل هفتگی می چرخد و روش های فشن تنها برای مدت کوتاهی داغ ومهم هستند .